Welcome to Australia & een groen/paarse car

Maandag 30 juni, het was zo ver. Na wat badass file ontwijk manoevres en een last minute nieuwe spijkerbroek (je moet toch iets als je de huidige onderweg scheurt waarmee je het 7 maanden moet doen) kwamen we aan op Schiphol. Na een uitgebreide knuffelsessie en natuurlijk een selfie begon mijn 30 uur durende reis naar Australië. Nu is 30 uur erg kort als je met Emirates vliegt. Entertainmentsysteem met 1500 films, stopcontacten aan boord, gratis koekjes.. life was good. Op Dubai vliegveld was veel dicht omdat het nacht was, maar Singapore was echt het beste transfervliegveld ever. Hier heb ik lekker een paar uur aan het zwembad gelegen terwijl de vliegtuigen naast me opstegen, waarna ik opgefrist begon aan mijn laatste vlucht.

Om 5 uur ’s ochtends landde mijn vliegtuig in Brisbane, mijn ‘home away from home’ voor de komende 4 maanden. De (gratis) pick-up service van mijn universiteit bracht me naar mijn hostel, waar ik werd ontvangen door een man met een zwembroek die me de sleutel van de bagageruimte overhandigde; een stok waar een paardenhoofdknuffel op was geplakt die het kaartje rond z’n nek had hangen. Een goed begin van mijn avontuur zullen we maar zeggen:). Vanaf daar vertrok ik, gewapend met rugzakje en kaart, op pad – om meteen de eerste de beste Starbucks in te duiken om mijn cafeïne gehalte op pijl te brengen.

Brisbane is een hele mooie stad. Alhoewel het 2.3 miljoen inwoners heeft, is het centrum erg kleinschalig. Moderne wolkenkrabbers worden afgewisseld met oude, statige gebouwen en het heeft een Amerikaans straatrooster waardoor het gemakkelijk is om de weg te vinden. Door Brisbane slingert de Brisbane River (ingenieuze naam, really) dus je bent nooit ver verwijderd van het water. Aan het centrum grenzen de botanic gardens, een grote tuin van enkele vierkante kilometers waar je overal grasveldjes, fonteintjes of bebossing vindt. Dit is overigens overal zo; je wordt steeds verrast met een parkje, fontein of picknick plaatsje of een straatartiest als je ronddwaalt door het centrum. De Aussies zijn heel relaxt en bizar vriendelijk en de stad is ook heel schoon. Aan de botanic gardens ligt de campus van mijn universiteit: QUT. Ik kan hier alinea’s aan wijden, maar laten we het erop houden dat het enorm groot is, enorm mooi is en vooral ontzettend goed geregeld is. Je merkt hier aan alles dat je in het buitenland bent: er groeit bamboe langs de stoep, de normale huismus is hier een vogel in alle kleuren van de regenboog en je wordt regelmatig bijna overreden door een auto als je vergeet dat ze hier links rijden.

De eerste week heb ik vooral veel praktische zaken zoals een simkaart en een bankrekening geregeld en met Sophie (een meisje van mijn studie) en haar vriend Hendrik de stad verkent (lees: aan het stadsstrand Southbank gelegen terwijl de Aussies doen alsof het winter is met sjaals en mutsen). Ook hebben we samen een mooi nieuwbouw appartement gevonden, die we delen met onze landlord, Rhee. Op zondag hebben ze me om half 6 ’s ochtends meegesleurd de stad in om de WK wedstrijd NED-CRC te kijken, samen met de rest van de oranje bevolking in Brisbane. Arme ik:). Op maandag kwam een vriendin van thuis van hen aan in Brisbane en we hebben haar die dag de stad een beetje laten zien (lees we hebben alweer aan Southbank gelegen).

Op dinsdag begon onze roadtrip!! Onze campervan was een groen en paars monster, compleet met penthouse en keukentje. Helemaal enthousiast begonnen we te rijden, bestemming Gold Coast. Na de toeristische route door the Hamptons van Australië te hebben genomen (echt als je een paar miljoen over hebt, koop hier alsjeblieft een huis) kwamen we aan bij Surfer’s Paradise, het meest toeristische gedeelte van de Gold Coast. Het water was lekker warm maar het strand lag in de schaduw door de wolkenkrabber hotels naast het strand dus we zijn maar de snel de mac ingedoken. Onder het genot van een happy meal en een livemuziekje gingen we op zoek naar een camping.

Alhoewel het hier overdag topjes/rokjes weer is koelt het flink af in de avond dus na onze bbq zijn we met zn vieren onder de dekens in onze car gaan liggen (wat nu een bed was) om nog lekker een film te kijken. De volgende ochtend zijn we heerlijk gaan zwemmen bij een rustiger strand en hebben we als echte aussies in spé een poging tot beachvolleyballen gedaan. De reis werd vervolgd naar Byron Bay, een populair strand in New South Wales. Naast het kijken van de halve finale van Nederland (hier praten we verder niet meer over), hebben we een mooie wandeling langs en over het strand gemaakt. Uiteindelijk kwamen we aan bij het schattige witte vuurtorentje boven op de berg. Dit is ook het meest oostelijk punt van Australië. Onze moeite werd beloond: na een heleboel gillen op boten en 10000 foto’s van een doodnormale steen of golf, werden dan eindelijk wilde walvissen gespot. Een beeld om niet te beschrijven. Ze zaten heel dicht bij de kust en je zag de spuit heel duidelijk omhoog komen, gevolgd door een glinstering van de zon en met een beetje geluk de staartvin. Even daarna spotten we ook een school dolfijnen die aant surfen op de golven waren. Mijn dag kon niet meer stuk. Byron Bay was ook een ontzettend mooi strand. Omdat het hier verboden is om strandstoelen/tentjes en dergelijke op het strand te zetten is het helemaal leeg en puur natuur. Met het regenwoud er naast en de hoog opspattende golven was het echt een onbeschrijfelijk uitzicht.

De dag erna gingen we roadtrippen door het binnenland. We bezochten het plaatsje Nimbin, een hippiestadje wat na de jaren 70 is blijven stilstaan, waar de huizen beschilderd zijn als een regenboog, elke vrouw eruit ziet als een heks, iedereen stoned is en je ongeveer bang bent om HIV in te ademen. Je had er bij moeten zijn:). Deze dag ging ik ook voor het eerst rijden. In de zin van; voor het eerst links, voor het eerst in een automaat, in een zwaarbeladen bus over een smal bergweggetje waar je ieder moment door een tegenligger kon worden geschept over een weg met meer gaten dan wegdek. Misschien overdrijf ik een tikkeltje maar dat houdt het verhaal spannend. Anyway, de hele weg perfect afgelegd en m vervolgens met inparkeren tegen een paaltje aan gezet. De mensen die me kennen zuchten nu vast berustend.. Ook Springbook NP werd aangedaan. Dit is een subtropisch regenwoud met hele mooie uitzichtpunten en een 60m hoge waterval. Zondagochtend was alweer de laatste ochtend van onze reis en van deze blogpost. Morgen begint mijn oriëntatie en daarmee het ‘echte’ leven in Brisbane.