Over rothuisbazen en zonnige weekenden

Mijn weken hier beginnen normaal te voelen: een beetje studeren, maandag en dinsdag op de uni vertoeven, reisplannen maken en veel leuke dingen met veel verschillende internationale mensen doen. We hebben meegedaan aan de grootste kroegentocht van Brisbane en ik heb een kookles “Vietnamees” gehad. Mijn team moest het toetje maken:). De laatste week van juli vierden we Sophie’s verjaardag, compleet met (2!) taarten met kaarsjes en een avond uit in de pub.

Op vrijdag 1 augustus vertrokken Sophie en ik naar Noosa, een dorpje/stadje? 3 uur ten noorden van Brisbane. Het weer was officieel zomerwaardig en de dag werd doorgebracht op het strand. Ons hostel was fantastisch! Het organiseerde veel activiteiten, had goedkope maaltijden en drankjes en we hebben kennis gemaakt met veel leuke mensen. Op zaterdag zijn we met een groep italianen en twee meisjes uit Noorwegen naar het national park gegaan. Het pad liep helemaal langs de kustlijn, met huwelijksreiswaardige witte zandstranden, prachtige uitzichtpunten en mooie natuur. Alhoewel ik helaas nog steeds geen kangoeroe heb gespot, heb ik wel een wilde koala gezien! Zo cute&knuffelbaar. Ook zijn we die dag van een klif in kristalhelder water gesprongen (goed, de klif was maar 2 meter hoog, maar dat is alsnog best eng als je daar boven staat!), we hebben opnieuw een walvis gespot, deze vond het wel leuk om helemaal boven water te komen, en toen we op het strand lagen, speelde vlak voor de kustlijn een groep dolfijnen! Perfect day <3. Op zondag was het weer helaas wat slechter, dus na wat relaxtijd op het strand zijn we teruggegaan naar Brisbane.

Deze week hadden we ook problemen met onze huisbaas. Een werkende, strenge, (durf ik neurotisch te zeggen?*) filipijnse bleek toch niet de juiste huisgenoot voor ons te zijn en dit liet ze ons weten per sms waarna ze het complete weekend niet meer bereikbaar was. (onbeleefd of cultuur verschil, anybody?). Uiteindelijk werd ze zo naar & onredelijk dat we zelfs een dag eerder uit het appartement zijn gegaan en één nacht bij de Spanjaarden hebben geslapen. Gelukkig hadden we binnen 3 dagen al een nieuw appartement gevonden, dichter bij het centrum, goedkoper, gedeeld met twee italianen in een groot complex met opnieuw een zwembad, gerund door twee schattige oudere Australiërs. Her loss, our gain, me very happy! De italianen zijn echt schatjes en op onze eerste avond in het appartement zijn we samen uitgegaan en hebben we gedansd tot een van de twee compleet uit zijn broek scheurde. Een betere basis om nog lang en gelukkig samen te wonen is er denk ik niet.
*(Neurose = een structureel ineffectieve manier van omgaan met problemen)

Op zaterdag ben ik met een groep meegeweest op een QUT trip naar Mount Tamborine. Alhoewel het park heel mooi was, met als highlight een waterval die in een turqoise meertje uitkwam, hadden we weinig tijd in het park en te veel tijd om rond te hangen in een dorpje buiten het park waar niets te doen was. We zijn hier wel naar de cheesefactory geweest, waar livemuziek was en je kaas, wijn en lokaal bier kon proeven.

Op zondag kwamen we op het geniale idee om op roadtrip naar Melbourne te gaan en na 48 uur stressen omdat ik mijn assignment opeens binnen 2 dagen af moest hebben was het zover! Woensdagochtend om 6.20u: wakker worden en verzamelen op central station. We hadden een herlocatie special kunnen regelen waardoor we voor 1$ per dag en 250$ gratis benzine een superdeluxe 6 persoons campervan konden huren. 1700 km in 4 dagen. Het plan was om om 8u ’s ochtends te vertrekken maar door een aantal onverziene problemen werd dit met 5 uur verlaat. Wat hadden we nodig? Een persoon met een geldig rijbewijs die 21 jaar of ouder is. Wat hadden we? Een persoon van 22 zonder rijbewijs, een persoon van 23 die er ter plekke achter kwam dat zijn rijbewijs in Colombia was achtergebleven en een person van 22 die wel een international rijbewijs had maar niet de bijbehorende officiële franse. Nacho en ik hadden een geldig rijbewijs maar we waren geen 21. Daar sta je dan.. maar met ‘a little help from your friends’ kwam je er uiteindelijk wel en we waren onderweg! Een Duitser, een Colombiaan, een Spanjaard, een Française en ik, het Nederlandse meisje.

First stop: Byron Bay. Het weer vertoonde verdacht Nederlandsachtige praktijken dus een strandmiddag zat er niet in, maar we hebben wel gelunchd en wat kaartspellen in het gras gedaan. Hierna was het uur van de waarheid aangebroken. Aangezien er twee personen aanwezig waren met een geldig rijbewijs en Nacho niet in zijn eentje 1700 km kan rijden, moest ik dus achter het stuur kruipen van de gigantische campervan waarvoor je in Nederland minimaal een aanhanger-achter-vrachtwagen rijbewijs voor nodig zou hebben. Maar dames en heren, het is me prima gelukt. En dat is inclusief Alberto die de ochtend begon met ‘I’m gonna be the best copilot you ever saw, i will talk and navigate and keep you awake’ en die naast mij binnen 10 minuten in slaap viel. Aangekomen in Coffs Harbour parkeerden we in de middle of nowhere in een straat en maakten Alberto en ik de goedkope versie van Pasta Arrabiata. Uiteindelijk hebben we onze campervan ergens in de bosjes geparkeerd en hebben daar de ochtend doorgebracht. ’s Ochtends kwamen we er achter dat we precies naast een meer stonden. Geluk moet je hebben.

De reis vervolgde zich via verschillende toeristische wegen naar Newcastle, een stadje twee uur boven Sydney, waar we aan het strand lekker zijn uitgewaaid. Rond zonsondergang reden we Sydney binnen over de Harbour bridge, met zicht op het operahouse. Kippenvelmoment. Parkeren was niet echt een optie in hartje Sydney om zes uur ’s avonds met een 4m hoog voertuig, dus hebben we onze bus in een zijstraat van het operahouse geparkeerd en zijn we in teams het operahouse gaan bekijken. Echt onbeschrijfelijk mooi om dit beeld eindelijk in het echt te zien. Nadat we uiteindelijk hadden kunnen parkeren hebben we nog een paar uur in Sydney rondgelopen.

Op vrijdag voerde de reis ons de Outback in, op weg naar Canberra. Ontbijten langs de motorway zonder douche werd langzamerhand routine. Rond de middag kwamen we aan in de Australische hoofdstad, waar een aardige parlementsmedewerker ons vertelde dat de parkeerwachten volgende maand pas begonnen met werken en we dus zonder ticket overall konden parkeren zonder een boete te riskeren. We liepen richting het oude parlement en maakten kennis met de dakloze aboriginals die in de voortuin kamperen en van de overhead tenten, koffie, water en electriciteit krijgen. Na het bezichtigen van het oude en nieuwe parlement maakten we dan ook dankbaar gebruik van de douchegebouwen van de tennisbanen van de regering en vulden we onze campervan met water en electriciteit. Thank you Australia. De nacht werd goed gespendeerd in een van de meest creepy zandwegen ever, terwijl schapen langzaam onze campervan probeerden op te eten en verhalen werden gedeeld over een fles tequila.

De ochtend erna, 7.30u was het zover. Mijn eerste (twee) levende, springende kangoeroe’s! Helaas heb ik er daarna tien keer zoveel in stukjes langs de weg zien liggen, maar de route was mooi en rond de middag kwamen we aan in Melbourne. Na ons hostel te hebben geregeld (in het kader van studentenbudget 6 personen op een 3 persoonskamer smokkelen) liet Nacho’s vriendin Lucia ons de stad zien. We liepen langs haar universiteit, de State library, het parlement van Victoria, een beroemde steeg vol met graffiti, St Pauls Cathedral, Flinders station met haar beroemde klokken, Federation Square en het enorme War Memorial. ’s Avonds nam ze ons mee naar een houseparty, waar we op de 22e verdieping een fantastisch uitzicht over de stad hadden. Sophie was inmiddels gearriveerd vanuit Brisbane. De volgende dagen leerden we de stad (en de enige H&M in Australië) beter kennen, mede dankzij de gratis tram die rondjes door het centrum rijdt. Het is de meest Europese stad in dit land en dit is goed terug te zien in de gebouwen en de sfeer op straat. Het was er ook goed koud. Op maandagavond zijn we naar het skydeck van het Eurekagebouw gegaan, waar we een fantastisch uitzicht over Melbourne hadden. Na een goede partij pool was het tijd om afscheid te nemen van de helft van de groep, die de volgende dag naar huis vloog.

Alberto, Sophie en ik bleven achter om de volgende dag de Great Ocean Road te rijden! Deze 242km lange weg is gebouwd als monument voor de eerste en later de tweede wereldoorlog. De dag werd gevuld met schitterende uitzichtpunten, schattige vuurtorentjes en goede muziek in onze 1000 jaar oude Ford. Tegen de avond ontdekten we verschillende velden vol met kangoeroe’s. Die beesten zijn groot! Mijn dag was in ieder geval helemaal gemaakt, al sloeg blijdschap snel om in angst om er een te raken. Uiteindelijk reden we door een pikzwarte nacht, kwamen we erachter dat een van onze autolichten niet werkte, konden we geen dorpje en/of ander levend mens vinden en zijn we uiteindelijk gestopt in Princetown, een dorpje gevuld met drie huizen en een gesloten postkantoor. Daar hebben we de nacht doorgebracht in de auto. Na een hele vroege ochtend zagen we zonsopgang bij de 12 apostelen, een van de bekendste delen van de Great Ocean Road en hebben we het laatste deel van de Road in het zonnetje gereden. Vanuit Warnambool zijn we via een aantal oude mijndorpjes terug naar Melbourne gereden. Daar hebben we Little Italy nog even verkend en hebben we op de Queen Street Market gegeten. Toevallig was hier die avond de jaarlijkse international foodnight en waren er kraampjes met voedsel van over de hele wereld. Na een nacht op het vliegveld te hebben doorgebracht, zijn we nu weer terug in Brisbane.